ای که روزی میروی از دنیا

ﺍﻱ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻲ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﻣﻲ ﺭﻭﻱ

ﮔﺮﻧﻪ ﺍﻻﻥ، ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﺭﻭﻱ

ﺑﻴﮕﻤﺎﻥ ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺭﻳﺒﻲ ﻭ ﺷﮑﻲ

ﮔﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻲ ﻫﻢ، ﺑﺮﻧﺪﺕ ﺯﻭﺭﮐﻲ !

ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻼﮎ

ﭼﻮﻥ ﺭﺳﺪ ﻭﻗﺘﺶ، ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻱ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ

ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﻣﺮﮒ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﻲ ﺭﻭﻱ

ﮔﺎﻩ ﮐﺸﺘﻪ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﻲ ﺷﻮﻱ

ﻫﺮ ﮐﺴﻲ ﺑﺎ ﺷﮑﻞ ﺧﺎﺻﻲ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ

ﮔﺎﻩ ﭘﺎﮎ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻋﺎﺻﻲ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ

ﻳﺎ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻣﻴﮑﻨﻲ ﺭﻭﻱ ﻣﻮﺗﻮﺭ

ﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺭﺷﺪ ﺩﺭ ﻣﻐﺰﺕ ﺗﻮﻣﻮﺭ !!

ﮔﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪﺕ ﻭﺍﺟﺒﻲ!‏( 1‏)

ﻳﺎﻛﻨﻨﺪﺕ ﻣﺜﻠﻪ، ﺩﺭ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺒﻲ!

ﻳﺎ ﺑﻪ ﺣﻴﻦ ﺟﻨﮓ، ﺑﺎ ﺑﻤﺐ ﺍﺗﻢ

ﻳﺎ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭼﭗ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻗﻢ!

ﻳﺎ ﮐﻨﻲ ﺳﮑﺘﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺧﻮﺷﻲ

ﮐﻪ ﺷﺪﻱ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻗﺮﻋﻪ ﮐﺸﻲ!

ﻳﺎ ﮐﻪ ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻞ ﺗﺸﻮﻳﻘﺖ ﮐﻨﺪ

ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻤﻊ، ﺗﻔﺮﻳﻘﺖ ﮐﻨﺪ!

ﻣﻲﮐﻨﺪ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻱ ﺗﻮ ﺧﺮ

ﺑﺎ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﮐﻨﻲ ﻋﺰﻡ ﺳﻔﺮ !

ﺑﺎ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤﺎ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﺮﺧﺒﺎﻝ !! ‏( 2‏)

ﻧﻴﺴﺖ ﺭﺍﻫﻲ ﺗﺎ ﺣﺮﻳﻢ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ!

ﻳﺎ ﺷﻮﺩ ﺷﺴﺘﻪ ﻣﺨﺖ ﺑﺎ ﭘﻮﺩﺭ ﻭ ﺗﺎﻳﺪ

ﻣﻲ ﺧﺮﻱ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﺷﻴﻨﻬﺎ ﭘﺮﺍﻳﺪ!

ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻭﺑﻼﮒ ﺧﻮﻳﺶ

ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻱ ﺍﻫﻞ ﺭﻳﺶ!

ﻣﻲﮐﻨﻨﺪﺕ ﺭﺍﻫﻲ ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ

ﺗﺎ ﺷﻮﻱ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ، ﺳﺮ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ !!

ﻳﺎ ﮐﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻱ ﺯﻧﻲ ﭘﺮ ﺣﺎﺷﻴﻪ!

ﺩﺭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻲ ﭼﻮ ﻣﺎﺭ ﻏﺎﺷﻴﻪ!

ﺑﺎ ﻃﺮﻑ، ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺑﺤﺜﺖ ﻣﻲﺷﻮﺩ

ﻣﻲ ﺩﻭﻱ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﻭ ﻣﻲ ﺩﻭﺩ

ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﺤﺶ ﻧﻨﻪ!

ﺑﻌﺪ ﮐﻮﺑﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﺕ ﺑﺎ ﻭﺭﺩﻧﻪ!

ﺍﺯ ﺩﻣﺎﻏﺖ ﺧﻮﻥ ﺳﺮ ﺟﺎﺭﻱ ﺷﻮﺩ

ﻧﻌﺶ ﮐﺶ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻳﺎﺭﻱ ﺷﻮﺩ!

ﻳﺎ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻱ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺳﺮﺩ

ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﻭﻳﺖ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺜﻞ ﺯﺭﺩﻩ، ﺯﺭﺩ

ﭘﻴﺶ ﻳﮏ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻭﻱ ﺁﻧﺘﻴﮏ ﻭ ﺁﺱ

ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﮐﺮﺩﺍﻥ ﻫﻤﮑﻼﺱ!

ﺧﻂ ﺍﻭ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭ ﺧﺮﭼﻨﮕﻬﺎ

ﺍﺧﻤﻮ ﻭ ﺑﺪﺧﻠﻖ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﻫﻨﮕﻬﺎ !

ﻋﺼﺮ ﺑﺎﭘﺎﻱ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﻓﺘﻲ ﻣﻄﺐ

ﻣﻴﺒﺮﻧﺪﺕ ﺑﺎ ﮐﻔﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ، ﺑﻪ ﺷﺐ!

ﻳﺎ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻣﻴﺮﻭﻱ ﺑﺎ ﺗﻮﭖ ﭘﺮ

ﺯﻳﺮ ﻟﺐ ﻓﺤﺶ ﻭ ﺷﻌﺎﺭ ﻭ ﻏﺮ ﻭﻏﺮ !

ﻣﻴﺰﻧﻲ ﻓﺮﻳﺎﺩ: "ﺭﺍﻱ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺷﺪ؟ "

ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻗﺒﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺩ !!

ﻳﺎ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺩﺭﺟﺎﻳﻲ ﺷﻠﻮﻍ

ﺁﻣﺪﻱ ﺑﻴﺮﻭﻥ، ﺧﺮﻱ ﻳﮏ ﺷﻴﺸﻪ ﺩﻭﻍ

ﻣﻲ ﺧﻮﺭﻱ ﺑﻪ ﭘﺴﺖ ﺻﻨﻒ ﺯﻭﺭﮔﻴﺮ!

ﻣﻴﺸﻮﻱ ﻟﺨﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﻲ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ !

ﮐﻠﻪ ﺷﻖ ﮔﺮ ﺑﺎﺷﻲ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﻓﺮﺍﺯ

ﻣﻲ ﺧﻮﺭﻱ ﭼﺎﻗﻮ ﻭ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﻱ ﺩﺭﺍﺯ!!

ﻳﺎ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ

ﺑﻲ ﻫﺰﻳﻨﻪ، ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺑﻲ ﺩﺭﺩﺳﺮ

ﺩﺭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ، ﺁﻧﻬﻢ ﻋﻤﻴﻖ

ﮔﺮ ﮐﺸﻲ، ﺑﻲ ﮐﻢ ﻓﺮﻭﺷﻲ، ﺍﻱ ﺭﻓﻴﻖ!

ﻣﻲ ﺑﺮﻱ ﮐﻞ ﻋﻨﺎﺻﺮ، ﺩﺭ ﺭﻳﻪ

ﻣﻴﮑﻨﻲ ﮐﻞ ﻫﻮﺍ ﺭﺍ ﺗﺼﻔﻴﻪ!

ﻣﻨﺪﻟﻴﻒ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺣﺴﺪ

ﺟﺪﻭﻟﺶ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻲ ﺳﺮ، ﺗﺎ ﻟﺤﺪ!

ﺑﻌﺪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻱ ﺗﻮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺮﺽ

ﺑﻲ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﻋﻠﺖ ﻭ ﻗﺼﺪ ﻭ ﻏﺮﺽ

ﭼﺎﻱ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﻡ ﻣﻴﻜﻨﻲ!!

ﺯﺣﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺟﻬﺎﻥ ﻛﻢ ﻣﻴﻜﻨﻲ

......................................

ﺍﻟﻐﺮﺽ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﻲ ﻳﺎ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ

ﺭﻳﻖ ﺭﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﻳﻘﻴﻦ، ﺳﺮ ﻣﻲﮐﺸﻲ

ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻳﻬﻮ

ﺳﻴﺦ ﺷﺪ ﻟﻨﮓ ﻭ ﺷﺪﻱ ﺩﺭ " ﺩﻡ"، ﻭﻟﻮ!

ﭘﺲ ﺑﻴﺎ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﺎﮎ

ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮐﻦ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻲ ﺭﻭﻱ ﺧﺎﮎ

نبرد عقل وعشق

: دل به مستی می رودچون اسب طاغی سوی کرمان... زیرپای اسب طاغی عقل ومنطق گشته تاوان...عقل گوید روبه دلبرخوار کرده دل توراسخت ... این چنین دلبربگویددل نمودم راه اسان. ....درپناه دل شدم من دربلای روزگاران ..عقل گوید پند گیراز علم منطق ای تونادان ..
دل به بیراهه کشاند دل سپرده را زمانی ...دل مدور لحظه لحظه دور زد چون توپ غلتان..
دشمنه دیرینه شددل دلبرش را قاتل جان ..درسرای جان انسان درنگنجددل و وجدان .

دروصف تلنگ

الا ای زادگاه مردم اباد.........../////////////////////////////.......... ازاینجا میروم با دلی شاد چه خوش اب وهوا تشریف داری ///////////////////////////////هزاران نکته وتعریف داری هزارویک عدد سردار داری .................////////////////...........بدی وشر زجمعت عار داری .............. چه راه پیچ و درپیچ وردیفی ..//////////////.......... که داری با ادیبان شریفی............. شبیه چابهاران نیست انجا/////////////////////........ همه افسانه ها عالیست انجا...................   پراز شور وپراز احساسم امروز..........////////////////.... شبیه شاخه های یاسم امروز................. ببین یک روز ما سردار بودیم ..................///////////...... کنار اینهمه همکاربودیم  ..................ولی حالا که ازاد ورهاییم ......./////////.....بدنبال همان نان وغذاییم .................... چه شب هایی که ما بی خواب بودیم .......////////////////....برای دوستان بی تاب بودیم ............... به یاد اش مادر بودم انجا ...../////////////////........اسیرمدرسه هم بودم انجا................. ...........به هنگام غذا پاکوب بودم .......//////////////////.....بدنبال کمی اشوب بودم................ به بازی گه گهی اهنگ کردم ..////////////////...چه شب هایی که دل الا ای زادگاه مردم اباد..................... ازاینجا میروم با دلی شاد چه خوش اب وهوا تشریف داری هزاران نکته وتعریف داری هزارویک عدد سردار داری ............................بدی وشر زجمعت عار داری .............. چه راه پیچ و درپیچ وردیفی ............ که داری با ادیبان شریفی............. شبیه چابهاران نیست اینجا.......... همه افسانه ها عالیست اینجا ................ پراز شور وپراز احساسم امروز.............. شبیه شاخه های یاسم امروز.................. ببین یک روز ما سردار بودیم ........................ کنار اینهمه همکار بودیم............ولی حالا که ازاد ورهاییم ............بدنبال همان نان وغذاییم .................... چه شب هایی که ما بی خواب بودیم ...........برای دوستان بی تاب بودیم ............... به یاد اش مادر بودم انجا .............اسیرمدرسه هم بودم انجا................. ...........به هنگام غذا پاکوب بودم ............بدنبال کمی اشوب بودم................ به بازی گه گهی اهنگ کردم .....چه شب هایی که دل را.تنگ کردم .................... به بازی سخت بی تاب بودم ................ بجزانکه شبانه خواب بودم ........... چه شب هایی که اردوگاه رفتیم .........هزاران جاده بی راه رفتیم .......... دلم میدان تیر عشق بود.... .......... دلم هم سخت پیر عشق بود ....شدم درگیر احساس غریبی ..........خداحافظ خدا حافظ بودغریبی. کردم .................... به بازی سخت بی تاب بودم .........////////////////////....... بجزانکه شبانه خواب بودم ........... چه شب هایی که اردوگاه رفتیم ...///////////////////////......هزاران جاده بی راه رفتیم .......... دلم میدان تیر عشق بود.... .....///////////////////^/////////..... دلم هم سخت پیر عشق بود ....شدم درگیر احساس غریبی .....//////////.....خداحافظ خدا حافظ غریبی.

شوخی باشعرسهراب سپهری ..اهل کاشانم

شوخی با سهراب.... .اهل ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻢ *

*ﺭﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﻋﻼﻓﯿﺴﺖ *

* ﺟﯿﺒﻬﺎﯾﻢ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ *

* ﭘﺪﺭﯼ ﺩﺍﺭﻡ *

*ﺣﺴﺮﺗﺶ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ *!

* ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺩﻡ ﻧﺎﺑﺎﺏ*

*ﻭ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺟﻮﺍﺏ *

*ﺍﻫﻞ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻢ *

*ﻗﺒﻠﻪ ﺍﻡ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺳﺖ*

* ﺟﺎﻧﻤﺎﺯﻡ ﻧﻤﺮﻩ *!

* ﺧﻮﺏ ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ ﺳﻬﻢ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﺑﯿﮑﺎﺭﯾﺴﺖ *

* ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ*

* ﻣﺮﺩ ﺗﺎﺟﺮ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺑﯿﮑﺎﺭ *

*ﻭ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﺎ ﻣﺪﺭﮎ ﻧﯿﺴﺖ *

*ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺴﺖ*

*ﺟﻮﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﺪ*

*ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﻧﺎ ﺗﺮﺳﯿﺪ *!

*ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻗﯿﻤﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﻧﺎﻟﯿﺪ *!

* ﻭﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ *

*ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻓﻬﻢ ﺭﺍﻓﻬﻤﯿﺪﻡ *

* ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﭘﺪﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻫﻨﺮ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ

شوخی با شعر شهریار.امدی جانم به قربانت

ﺁﻣﺪﯼ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ، ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦﺟﺎ ﭼﺮﺍ

ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﮐﺎﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺭﺳﻮﺍ ﭼﺮﺍ

ﺧﻮﺏ ﻣﻦ، ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ، ﮔﻔﺘﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻤﺎﻥ

ﺣﺮﻑ ﻣﻦ ﺭﺍ ﮐﺞ ﺷﻨﯿﺪﯼ، ﺁﻣﺪﯼ ﺑﺎﻻ ﭼﺮﺍ

ﺁﻣﺪﯼ، ﺩﺭ ﻣﻘﺪﻣﺖ ﺷﻮﺭ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺷﺪ ﺑﻪﭘﺎ

ﻣﯽﺯﻧﯽ ﺩﺭ ﺭﺍ، ﺑﺰﻥ، ﺁﺧﺮ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﭘﺎ ﭼﺮﺍ

ﮔﻔﺘﯽ ﺍﯾﻦﺟﺎ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩﺳﺖ، ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ

ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﮕﻮ ﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮﻡ، ﺗﯿﭙﺎ ﭼﺮﺍ

ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﺤﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ

ﯾﮏ ﺩﻭ ﺑﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦﻃﻮﺭﯼ ﺑﺴﺎﺯﻡ ﺑﺎ ‏« ﭼﺮﺍ‏» :

ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﻡ، ﺑﺎﺑﺎﯼ ﻟﯿﻼ ! ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﮐﻦ

ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺠﻨﻮﻥﺻﻔﺖ ﺭﺍ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺩﻋﻮﺍ ﭼﺮﺍ

ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻃﻨﺰ ,

ﺑﺮﭼﺴﺐﻫﺎ : ﺷﻌﺮ ﻃﻨﺰ

ﺷﻌﺮﻃﻨﺰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ / ﺭﺍﺷﺪ ﺍﻧﺼﺎﺭﯼ

شوخی با اشعار خواجه حافظ شیرازی

ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﻣﻮ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﻮﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﯼ ﺟﻔﺘﯿﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ

ﺯ ﺧﺸﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺧﻦ ﺗﯿﺰ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ

ﺷﺒﯽ ﺩﺭ ﺟﻤﻌﺘﺎﻥ ﺩﻭ ﺑﯿﺖ ﺷﻌﺮ ﻃﻨﺰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻣﻦ

ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻃﻨﺰﺍﻣﯿﺰ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ 1

ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﮔﻔﺖ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﯽ ﻟﯿﺰ

ﺍﻭﺻﻮﻻ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺪﺍﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﻟﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ 2

ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻭﻟﻼﻫﻪ

ﻋﺰﯾﺰﺍﻧﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮔﻠﻨﺎﺭﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻭﯾﺰ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ

)) ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ

ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﭽﻪ ﯼ ﺗﺒﺮﯾﺰ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ((

ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﮐﻤﻪ ﯼ ﮐﻮﻟﺮ ﺯﺩﻡ ﮐﺎﺭﻡ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﺭﻓﺖ

ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﮐﻤﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺎ ﭘﯿﺮﯾﺰ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ 3

ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺑﻤﺐ ﻭ ﺳﯿﺰﺩﻩ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ

ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﻠﻌﯿﺪﻥ ﮔﺸﻨﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ

ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺎﺗﻞ ﻭ ﺟﺎﻧﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺠﺮﻡ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭ

ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﺎﻏﻞ ﺩﺭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ

ﺍﮔﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﻋﻠﯿﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﺎ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﺕ ﺑﻮﻭﻭﻭﻕ

ﺑﺪﺍﻥ ﺟﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ

ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭘﻨﺒﻪ ﻫﺎ ﺗﯿﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﻧﺪﻩ

)) ﻣﻦ ﺍﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻣﯿﺘﺮﻳﻲ ﻣﻮ ﺑﻼﻱ ﺟﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻢ !

ﻫﻤﻪ ﺩﺍﺭﻥ ﺯﻧﻲ ﺭﻧﮓ ﺷﻜﻮﻓﻪ ﻣﻮ ﺭﻓﺘﻢ ﺭﻧﮓ ﺑﺎﺩﻣﺠﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻢ !

ﺩﻻ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺗﻮ ﺑﺒﻴﻦ ﺍﻛﻨﻮﻥ ، ﻛﺠﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺗﻮ؟

ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺯﻥ ﺑﺮﻓﺘﻲ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺪ ﻗﺪ ﻗﺪ ﻗﺪﺍ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺗﻮ !

ﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺯﻧﻢ ، ﻣﻮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺰﻧﻢ ، ﻣﻮ

ﻣﺠﺮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺷﻴﺮ ﮊﻳﺎﻧﻲ ﻭﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻛﻢ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺍﺭﺯﻧﻢ ، ﻣﻮ !

ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﻡ ﭼﻮﻥ ﺳﻮﻱ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ، ﻛﺎﺭ ﺗﻮﻱ ﺧﺎﻧﻪ

ﺯﻣﺎﻧﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﻲ ﺑﻮﺩ ﺑﺒﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻛﺪﺑﺎﻧﻮﻱ ﺧﺎﻧﻪ !

ﻋﻴﺎﻝ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ! ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻻﻥ

ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺗﻮﻱ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﻮﺷﺖ ﻛﻮﺑﻲ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ

حذف کنکورسراسری

ﮐﻨﮑﻮﺭ ! ﺍﯼ ﻣﺮﺍﺩ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ

ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻣﺜﻞ ﺁﻫﻦ ﻭ ﺳﺪ ﺳﮑﻨﺪﺭﯼ

ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﺳﺖ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﮐﻮﺭﮐُﻦ

ﭼﻮﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺗﻮ ﺟﺰ ﮐﻮﺭﯼ ﻭ ﮐﺮﯼ

ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺟﺎﺩﻩ ﺻﺎﻑ ﮐﻦ

ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﭼﻮﻥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺗﺮﺍﺑﺮﯼ

ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﯿﺎ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻧﯿﻤﺮﺍﻩ

ﺩﺍﻧﺸﮕﻬﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﺸﺘﺮﯼ

ﺭﻭﺯﯼ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﮑﻨﺎﺱ ﺳﺒﺰ

ﻟﯿﺴﺎﻧﺲ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﺎﺩﻩ ﻭ ﻧﺮﯼ

ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﻭﺯ ﻣﺪﺭﮎ ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪﻩ

ﺗﺎ ﭘﺎﺭﺗﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﮕﺸﺎﯾﺪﺕ ﺩﺭﯼ

ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺎﻏﺬ ﻟﯿﺴﺎﻧﺲ ﻭ ﺩﮐﺘﺮﯼ

ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺮ ﺩﺭ ﮐﻮﺯﻩ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ

ﻃﻮﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﺪ ﮐﻪ ﭘﯽ ﺍﺧﺬ ﻣﺪﺭﮐﯽ

ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺟﺎﻧﺐ ﺳﻤﺴﺎﺭﯼ اوری ... .همایون علیدوستی

اندرباب مجردی

ﺻﺒﺢ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻏُﺮ ﺯﺩ

ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻫِﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻠﻨﮕﺮ ﺯﺩ

ﮐﻪ ﺑﻴﺎ ﺯﻥ ﺑﮕﻴﺮ ﺁﺩﻡ ﺷﻮ

ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻏﺼّﻪﻫﺎﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻮ

ﮐﻪ ﺑﻴﺎ ﺯﻥ ﺑﮕﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﯼ

ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻬﺎﻧﻪﮔﻴﺮ ﺷﺪﯼ

ﺯﻥ ﻧﺪﺍﺭﯼ، ﻋﺒﻮﺱ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻨﯽ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ

ﺯﻥ ﺑﮕﻴﺮﯼ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﮐﻴﻔﻮﺭﯼ

ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼّﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﻭﺭﯼ

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻧﮓ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ

ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﺩ

ﺷﺎﻩ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻣﯽﺷﻮﯼ ﭘﺴﺮﻡ

ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﮐﻦ، ﺍﯼ ﺗﻮ ﺗﺎﺝ ﺳﺮﻡ

ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻠﺨﯿﺴﺖ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺷﻴﺮﻳﻦ

ﻳﮏ ﻧﺒﺎﺗﯿﺴﺖ ﮐﻪ ... ﺑﻴﺎ ﻭ ﺑﺒﻴﻦ ...

ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻴﺖ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺭﻭﺷﻦ

ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺭ ِ ﺗﺎﺑﺶ ِﺯﻥ

ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ، ﺷﺐ ﺗﺎﺭ

ﺟﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻧﻮﺭ ﻻﻣﭗِ ﻫﺰﺍﺭ !

ﮐﺎﻣﻼً ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﺪ

ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﺪ

ﺳﺮ ﻭ ﻭﺿﻌﺖ ﺭﺩﻳﻒ ... ﺟﻨﺘﻠﻤﻦ

ﺻﺎﻑ ﻭ ﺻﻮﻑ ﻭ ﺍﺗﻮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ... ﺧَﻔَﻦ

ﺟﻤﻊ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥﻫﺎ

ﺍﺯ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪﻫﺎ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻥﻫﺎ

ﺧﺎﻧﻪﺍﺕ ﺗﻮﯼ ‏«ﮐﻮﭼﻪﯼ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ‏»

ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﯼ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ !

***

ﺍﻟﻐﺮﺽ ﮔﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ... ﺧﺎﻣﻢ ﮐﺮﺩ

ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﺮ ﺷﺪﻡ ... ﺣﺮﺍﻣﻢ ﮐﺮﺩ

ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺷﻮﺭﺍ ﮐﺮﺩ

ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻏﻮﻏﺎ ﮐﺮﺩ

ﻋﻤﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﻓﺎﻣﻴﻞ

ﺧﺎﻟﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﻟﻴﻞ؟ !

ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻓﮑﺮ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺯﻳﺒﺎ

ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ

ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ

ﺍﻟﻐﺮﺽ، ﺧﺎﻧﻪ ﺑَﻞﺑَﺸﻮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ

ﺗﺎ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﭼﻨﺎﻥ

ﮐﻪ ﺩﻫﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﺎﻥ

ﺟﻤﻊ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ

ﮐﻪ ﺳﺮﯼ ﺑﺮ ﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ

ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎﺣﻴﺎ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺩﻭﺳﺖ

ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﺕ ﺣُﺴﻦ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻭﺳﺖ

ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺍﻭ ﻫﻨﺮ ﺭﻳﺰﺍﻥ

ﭘﻴﺶ ﻗﺪّﺵ ﭼﻨﺎﺭ ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ !!!

ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﺶ ﺍﺻﻴﻞ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺎﻝ

‏«ﺣﺎﻝ ‏» ﻳﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ

- ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺎﻝ

ﻭﺻﻠﺘﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻭﺑﺎﻝ

- ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﮐﻤﺘﺮ

ﻣﺸﮑﻼﺗﺶ ﮐﻢ ﻭ ﺷَﺮﺵ ﮐﻤﺘﺮ

- ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻳﮑﯽّ ﻭ ﻳﮑﺪﺍﻧﻪ

ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻫﻤﺴﺮﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺨﺎﻧﻪ

* * *

ﺑﺤﺜﺸﺎﻥ ﺳﻮﮊﻩ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻓﻘﻂ

ﺑﺎﺏ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻓﻘﻂ

ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻮﺩ

ﻣﺜﻞ ﻓﻴﻠﻢ ‏« ﮐﺘﺎﺏ ﻗﺎﻧﻮﻥ ‏» ﺑﻮﺩ

جنبش غیرمتاهلان

ﺟﻨﺒﺶ ﻏﯿﺮ ﻣﺘﺎﻫﻼﻥ

ﺷﺒﯽ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺮﺩ، ﺟﻤﻊ ﺁﻣﺪﻧﺪ

ﭼﻮ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﺮ ﮔﺮﺩ ﺷﻤﻊ ﺁﻣﺪﻧﺪ

ﯾﮑﯽ ﺯﺍﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ

ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﻝ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ:

ﻣﺮﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﻧﻖ ﻧﻘﻮ

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻨﺪ ﺟﯿﺐ ﻣﻦ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺟﻮ

ﺷﺪﻡ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺗﻔﺘﯿﺶ ﺍﻭ

ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ ﻧﯿﺶ ﺍﻭ؟

ﺑﮕﺮﺩﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﯿﺐ ﻣﻦ ﺑﯿﺶ ﻭ ﮐﻢ

ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻣﻦ ﻓُﺮﺩﻭﺍَﻡ: ‏( ﻧﺎﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺳﯿﺴﺎﺕ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯼ ‏)

ﺧﻼﺻﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻃﻨﺰ

ﺯﻥ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﻏﺮﺏ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﻄﻨﺰ

ﭼﻨﺎﻧﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﻧﻈﺮ

ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﻭ ﻣﻦ ﻧﺨﺎﺭﺍﻧﺪﻩ ﺳﺮ

ﭼﻮ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﺎﻟﯿﺪ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﻣﺮﺩ،

ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ

ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺩﺭ ﺩﻝ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻧﯿﺰ

ﮐﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ، ﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﮔﺮﯾﺰ

ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺖ: ﺩﺭ ﮔﻮﺷﯽ ﺍﻡ ﮔﺸﺘﻪ ﺯﻥ

ﺩﮔﺮ ﮔﻔﺖ: ﺍﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻣﻦ ‏(ﺍﻫﻞ: ﺯﻥ ‏)

ﺳﭙﺲ ﻣﺮﺩ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﺮﻡ ﻧﺮﻡ،

ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺮﺯ ﻭ ﺷﺮﻡ :

ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ،

ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺍﺯ ﻗﯿﺪ ﻭ ﺑﻨﺪ،

ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ ﻋﻠﯿﻪ ﺯﻧﺎﻥ، ﺟﻨﺒﺸﯽ

ﺑﻪ ﻇﻠﻢ ﺯﻧﺎﻥ، ﺑﺮ ﺯﻧﯿﻢ ﺁﺗﺸﯽ

ﭼﺮﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﻮﻝ ﻣﺎ

ﺗَﻪ ﭼَﻪ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺩﮔﺮ ﺩﻭﻝ ﻣﺎ

ﺑﮑﻮﺷﯿﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﻗﯿﺎﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ

ﺭﻫﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺯ ﺩﺍﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ

ﺗﻌﻬﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﮔﻪ ﻫﻤﻪ

ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻧﺘﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﯽ ﻭﺍﻫﻤﻪ،

ﭼﻪ ﺍﻫﻞ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻫﻞ ﺷﻤﺎﻝ،

ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺍﻫﻞ ﻭ ﻋﯿﺎﻝ

ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ، ﺣﻔﻆ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ

ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﮕﯽ

ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﻭ ﮔﻔﺘﻤﺎﻥ،

ﺑﺸﺪ ﺟﻨﺒﺶ ﻏﯿﺮﻣﺘﺎﻫﻼﻥ

رییس نمونه

به دنسر مدیری گرانمایه بود..
که غمخوار طلاب هرپایه بود...
نه اهل ریا ونه مردغرور.....
جوانی صمیمی نه اهل زر وزور....دوچشمش پرازاشک ودل ریش ریش....
که خوردی غم کارمندان خویش....
اتاقش نه مخزن راز بود.....
که در ان به روی همه باز بود....
نگویی مرا ازنشانش بگو....
چه گویم ندارم نشانی ازاو...
نشان طلایی زمردانگی
...
نبوداو جوانی ز درماندگی