منصب دوستی

ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺗﻤﯿﺰ

ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﺴﺒﯿﺪ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﯿﺰ!

ﭼﻮ ﮔﯿﺴﻮﯼِ ﻣﻪﻃﻠﻌﺘﺎﻥِ ‏« ﻃﺮﺍﺯ ‏»

ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻭ ﻋﻤﺮ ﺍﻭ ﺷﺪ ﺩﺭﺍﺯ

ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺰﻋﺶ ﺯ ﺧﻮﯾﺸﺎﻥ ﮐﺴﯽ

ﺑﺮﺁﻥ ﻣﯿﺰ ﺯﺩ ﺯﻭﺭ ﺑﯿﺠﺎ ﺑﺴﯽ

ﻧﺸﺪ ﮐَﻨﺪﻩ ﻣﯿﺰ ﺍﺯ ﺑﺮِ ﻣﺤﺘﻀﺮ

ﻣﮕﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﻀﺮ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ

ﺑﺰﺩ ﺷﯿﺸﮥ ﻗﺮﺹ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮﺵ

ﮐﻪ ﻣﯿﺰﺵ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺵ

ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻋﺠﺐ ﭼﻮﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﯿﺰ

ﻧﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﮐﻒ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻣﯿﺰ

ﻧﮕﻮ ﻣﯿﺰ ﺑﺮ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭﻓﺎ

ﺗﻮ ﺑﻨﮕﺮ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﻣﯿﺰ ﺭﺍ

ﺷﺪﻩ ﻣﯿّﺖ ﻭ ﻣﯿﺰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮐﻔﻦ

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﮔﻮﺭﮐﻦ

ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﭼﻮﻥ ﻧﻪ ﻣﻘﺪﻭﺭ ﺷﺪ

ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺁﻥ ﻣﯿﺰ ﺩﺭ ﮔﻮﺭ ﺷﺪ